Anti-wegkijk boek

Ik interviewde schrijver Martin Koot (55) over het boek dat hij schreef over de (levenslange) gevolgen van het seksueel misbruik in zijn jeugd.

Nieuwegeiner Martin Koot schrijft boek over zijn leven na seksueel misbruik

“Ik heb het verwerkt, maar er een levenslang litteken aan overgehouden”

In zijn boek ‘Boreling’ vertelt de Nieuwegeinse schrijver en publicist Martin Koot (55) over het seksueel misbruik in zijn jeugd en de gevolgen daarvan voor zijn latere leven. Een ‘anti-wegkijkboek’ noemt hij het. “Iedereen keek destijds weg. En dat gebeurt nog steeds. Maar we mogen het kinderen die in de knel zitten niet aandoen om weg te kijken.”

Martin Koot: “We mogen niet meer wegkijken” Foto: Johan Nebbeling

Een mollig jongetje met bril was hij. Sociaal onhandig, niet goed in sport en het gedoodverfde mikpunt voor pesterijen door klasgenoten. Bij zijn eigen familie in De Meern voelde hij zich niet gezien. Diep en diep eenzaam snakte hij naar contact. Dus toen zijn meester zich zijn lot leek aan te trekken en hem bij zich thuis uitnodigde, ging hij daar gretig op in. Eindelijk iemand die hem zag staan! Tot de meester hem thuis seksueel misbruikte en hem daarmee een levenslang geestelijk litteken bezorgde.

“Ik heb dat misbruik uiteindelijk wel verwerkt”, zegt Koot. “Maar het is heel bepalend geweest voor mijn verdere leven. Altijd argwaan naar de motieven van anderen, weinig vertrouwen in andere mensen en in mijzelf. Daar werd ik me pas echt van bewust toen mijn huwelijk stukliep en ik weer die eenzaamheid van vroeger voelde.”

Vechtscheiding

De scheiding liep uit op een vechtscheiding avant la lettre, met de kinderen als pionnen. In zijn boek doet hij uitgebreid verslag van die onverkwikkelijke strijd. “Ik was volkomen verbijsterd over waarin ik terecht was gekomen, maar had er geen grip op. De schuldvraag laat ik in het midden, want ik heb er zelf ook een rol in gehad. Maar mijn kinderen hebben er erg onder geleden. Net als ik vroeger kwamen zij in de knel, maar op een andere manier. Dat doet me veel pijn, want zoals alle ouders heb ik altijd alleen maar het allerbeste voor hen gewild. Mijn relatie met hen is gelukkig goed gebleven. ‘Het was jouw schuld niet, pap’, zeggen ze nu. De oudsten wonen op zichzelf, de jongsten wonen bij mij en mijn tweede echtgenote. We vormen een mooi samengesteld gezin. Daar ben ik heel dankbaar voor.”

Het was zijn dochter die hem aanspoorde om zijn levensverhaal op te schrijven. Op een warme augustusdag in 2017 klapte hij zijn laptop open en begon, ‘in een flow’, te tikken. Zeven jaar later ligt er zijn eerste boek, ‘Boreling, echo’s van een gebroken jeugd’.

Leesbaarheid

‘Literaire non-fictie’ noemt hij zijn boek. “Het is absoluut mijn levensverhaal, maar hier en daar wel geromantiseerd. Ik heb gebeurtenissen samengevoegd uit het oogpunt van leesbaarheid en soms de werkelijke gang van zaken wat aangepast om met name mijn kinderen uit de wind te houden. Over het misbruik zelf ben ik terughoudend omdat ik daar niet teveel de nadruk op wil leggen. Het gaat mij ook niet alleen om seksueel misbruikte kinderen, maar om alle kinderen die op zeker moment in de knel komen.”

Het schrijven van het boek heeft voor hem therapeutische waarde gehad. “Het heeft me zeker geholpen om dingen te verwerken.” Maar hij hoopt vooral dat zijn boek de lezers aan het denken zet. Want voor kinderen die misbruikt of anderszins mishandeld worden, is de rol van de omgeving allesbepalend,  zegt Koot. “Dus als je vermoedens hebt, overleg dan met Veilig Thuis, daar zijn ze voor. Zie de signalen en luister oprecht naar wat slachtoffers, soms tussen de regels door, vertellen. Misbruik of geestelijke of lichamelijke mishandeling aan de orde stellen is moeilijk en ongemakkelijk, zeker als het om familie, vrienden of buren gaat. Maar wegkijken kan en mag niet. Dat verdienen de slachtoffers niet.”

Boreling, echo’s van een gebroken jeugd; Martin Koot; ISBN 9789493272705; uitgeverij Lucht; € 22,99.